Serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy „Emigre. Czcionki, czasopismo, muzyka”, na której zaprezentowane zostaną obiekty dające przekrojowy wgląd w działalność studia Emigre: wydawcy czasopisma, wytwórni czcionek oraz wytwórni płytowej. Będą to archiwalne numery czasopisma, wzorniki i katalogi czcionek, plakaty, książki, wydawnictwa promocyjne oraz muzyka, której będzie można posłuchać w przestrzeni galerii.
Na wernisaż wstęp wolny.
Założone 40 lat temu w Kalifornii czasopismo „Emigre” jest już dziś kultowe. Komplet jego 69 numerów wydanych w latach 1984-2005 znajduje się w stałych zbiorach Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Design Museum w Londynie, San Francisco Museum of Modern Art, Denver Art Museum, Museum für Gestaltung w Zurichu, Letterform Archive w San Francisco i wielu ważnych bibliotekach na całym świecie, w tym w Koningklijke Bibliotheek w Hadze, czy Bibliotheque Nationale de France w Paryżu.
„Emigre” zostało założone przez trójkę Holendrów mieszkających na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, wśród których był Rudy VanderLans. Pierwotna koncepcja pisma zakładała, że będzie miejscem promowania różnych przejawów emigranckiej sztuki tworzonej w Stanach, co miał wyrażać jego podtytuł „Magazyn dla uchodźców”. Szybko jednak rozszerzyło ono horyzont swoich zainteresowań i objawiło się jako „Magazyn, który ignoruje granice”.
Od drugiego numeru na stronach czasopisma zaczęły się pojawiać czcionki komputerowe, początkowo głównie bitmapowe, projektowane przez Zuzanę Licko, Słowaczkę z Kalifornii, prywatnie żonę VanderLansa, na pierwszym rynkowym modelu komputera Macintosh. Wzrastająca z numeru na numer liczba czcionek jej autorstwa wykorzystanych do składu dała początek Emigre Fonts – jednej z absolutnie pierwszych, nota bene działającej do dziś, niezależnych wytwórni czcionek komputerowych, oferujących sprzedaż krojów pisma w postaci plików na dyskietkach, a po powstaniu sieci WWW – do pobrania za pomocą modemu.
Emperor, Universal, Oakland, Emigre, Oblong, Modula (wszystkie 1985), Citizen, Matrix (1986), Senator, Variex, Lunatix (1988), Triplex (1989) – czcionki autorstwa Licko nie ukrywały cech ekranowego środowiska, z którego pochodziły, wręcz je eksponowały, ale też twórczo przetwarzały.
Układy graficzne stron czasopisma podążały za ich charakterem i same eksperymentowały z możliwościami, które oferował w tamtym czasie komputer. Wkrótce „Emigre” stało się forum promocji postmodernistycznego wyzwolenia z konwencji modernistycznego schematyzmu i zracjonalizowanego tradycjonalizmu panujących w projektowaniu graficznym tamtego czasu, oraz areną walki o jego subiektywną formę.
Na łamach pisma, jako temat towarzyszący wątkowi projektowemu, pojawiała się też muzyka. Była ona również tłem prezentacji przedstawionej na konferencji ATypI w Oxfordzie w 1990 roku przez Licko i VanderLansa własnej „Historii projektowanie czcionek”.
Związki muzyki i typografii, początkowo głównie personalne, stały się inspiracją do uruchomienia pod szyldem Emigre wytwórni płytowej.
Początkowo czcionki i eksperymentalna szata graficzna „Emigre” oraz reprodukowane na jego łamach prace, były określane mianem „brzydkich”, „śmieci”, czy „zanieczyszczeń” i powodowały zdecydowany atak ze strony przedstawicieli establishmentu świata grafiki projektowej: tak twórców, jak krytyków.
Efektem tego były wzmożone dyskusje na łamach prasy branżowej na temat indywidualizmu w projektowaniu graficznym, w tym projektowaniu krojów pisma.
Z czasem jednak, rola „Emigre” została doceniona i zdobyło ono szerokie uznanie i wiele nagród, takich jak: Chrysler Award for Innovation in Design (1994), Publish Magazine Impact Awards (1996), American Institute of Graphic Arts Gold Medal Award (1997), Charles Nypels Award for Excellence in Typography (1998), oraz Medal Type Directors Club (2016).